Neuropsychologie

De neuropsychologie bevindt zich op het raakvlak tussen de psychologie en de neurologie. De neuropsycholoog bestudeert de manier waarop de verschillende gebieden in ons brein onze gedragingen "aansturen" of er invloed op hebben.

Het specialisme maakt integraal deel uit van het beroep van psycholoog en steunt op de associatie die de practicus probeert te leggen tussen de structuur en de werking van de hersenen en de psychologische gedragingen of reacties van de patiënt. De neuropsycholoog helpt patiënten (kinderen of volwassenen) met aandoeningen of letsels van het centrale zenuwstelsel zoals een beroerte, een schedeltrauma, een neurodegeneratieve aandoening (alzheimer), encefalitis of meningitis, een hersentumor, enz.). Hij legt zich ook toe op patiënten met problemen zonder rechtstreeks verband met een aandoening van het centrale zenuwstelsel: leerstoornissen, ontwikkelingsstoornissen, aandachtsstoornissen, burn-out, psychopathologische stoornissen, enz.

De neuropsycholoog is bij deze problemen bevoegd om een diagnose te stellen, maar hij kan ook instaan voor de follow-up. Zijn interventies in dat kader reiken van het klinisch gesprek tot cognitieve tests. Bij patiënten met spraak-, geheugen-, concentratie- of redeneringsstoornissen spoort de neuropsycholoog de cognitieve stoornissen op. Eenmaal de diagnose gesteld is, legt de professional een causaal verband tussen de stoornissen en hun oorsprong (letsel of andere). Hij beoordeelt de mogelijkheden tot zelfstandig functioneren van de patiënt, maakt een prognose op en stelt een revalidatieproces in.

De neuropsycholoog speelt bovendien een rol bij de naaste omgeving van de patiënt. Hij legt hen de ziekte en de gevolgen ervan uit, en helpt mee zoeken naar oplossingen voor de opduikende moeilijkheden